Δωδεκάκτινος τροχός ισορροπών σε συρματόσχοινα με αντίβαρο σφαίρα, 1993

Ο Θόδωρος πολύ σύντομα εγκατέλειψε τις παραστατικές προσπάθειες των σπουδαστικών του χρόνων για να επιβάλει το δικό του, ανεξάρτητο πνεύμα στις συνθέσεις του. Επιθυμία του ήταν πάντα η γλυπτική να βρίσκεται σε στενή σχέση με το κοινό και πρόθεσή του να δημιουργήσει γλυπτά για δημόσιους χώρους.

Τη δεκαετία του ’60 τα έργα του ήταν γλυπτικές συνθέσεις κυρίως σε μπρούντζο και ατσάλι. Πειραματίζονταν με την αρμονία και την ισορροπία στο έδαφος ή στον αέρα και είχαν ως αφετηρία σουρεαλιστικά ή ντανταϊστικά πρότυπα. Το 1993, στο πλαίσιο της ίδιας αντίληψης, ο Θόδωρος φιλοτέχνησε τη σύνθεση “Δωδεκάκτινος τροχός ισορροπών σε συρματόσχοινα με αντίβαρο σφαίρα”. Εντυπωσιακή και επιβλητική, η σύνθεση αυτή είναι η μοναδική που πραγματοποιήθηκε σε κλίμακα για δημόσιο χώρο. Ταυτόχρονα αποτελεί μια πρόταση για λειτουργία του γλυπτού στο αστικό περιβάλλον της μεταβιομηχανικής εποχής.